“بسی بلونت” (Bessie Blount) فیزیوتراپیستی بود که سربازان زخمی جنگ جهانی دوم را (با ماساژ) مداوا میکرد. خدماتی که در سال ۱۹۵۱ در جنگ انجام میداد موجب شد وسیلهای اختراع کند که افراد قطع عضو میتوانستند به تنهایی غذا بخورند
این وسیلهی برقی به یک لوله متصل بود که وقتی بیمار روی ویلچر یا در بستر بود، انتهای لوله را به دهان می گرفت و یه لقمه غذا در دهانش ریخته میشد.
سپس وی یک ظرف سبک طراحی کرد که سادهتر و کوچکتر بود و برای دور گردن بیمار طراحی شده بود.
بسی بلونت در سال ۱۹۱۴ در هیکوری ویرجینیا متولد شد. از ویرجینیا به نیوجرسی نقل مکان کرد و در آنجا در دانشکدهی تربیت بدنی “پنزر” و دانشکدهی مقدماتی “یونیون”، فیزیوتراپی خواند و سپس در شیکاگو تعلیمات خود را در زمینهی فیزیوتراپی افزایش داد.
بسی بلونت در سال ۱۹۵۱ شروع به آموزش فیزیوتراپی در بیمارستان “برونکس” نیویورک کرد. قادر نبود تا به شکلی موفق اختراع باارزشش را در بازار وارد کند و از سوی “سازمان سربازان جنگی ایالات متحده” نیز حمایت نمیشد، بنابراین حق ثبت اختراعش را در سال ۱۹۵۲ به دولت فرانسه واگذار کرد. دولت فرانسه با استفاده از این وسیلهی مفید به بهبود کیفی زندگی بسیاری از سربازان جنگی کمک کرد.
بسی بلونت: «یک زن سیاهپوست میتواند وسیلهای اختراع کند که به نفع بشریت است».
ترجمه: معصومه آمِدی
منبع: “پیک توانا”
