چه کسی آنسولین را کشف کرد؟

انسولین دارویی است که برای درمان بیماری دیابت ( قند) از آن استفاده می شود. اگر کسی به این بیماری مبتلا شود، در ترکیبات شیمیایی بدن او اختلال رخ می دهد . این عارضه از تبدیل مواد قندی و نشاسته ای به انرژی جلوگیری می کند.
غدۀ بزرگی به نام لوزالمعده ماده ای می سازد که بدان انسولین می گویند و بدن برای مصرف مواد قندی و نشاسته ای به آن نیاز دارد. کسانی که به دیابت مبتلا هستند، بدنشان یا به اندازه کافی «انسولین» نمی سازد و یا اینکه آن را مصرف نمی کند. اگر این بیماری درمان نشود شخص مبتلا احساس تشنگی شدید می کند و وزن بدنش کم می شود و رفته رفته ضعیف و سرانجام دچار اغما می گردد و می میرد.
امروزه که «انسولین» به طور مصنوعی ساخته می شود، بیمار دیابتی به این مراحل نمی رسد. بیمار مبتلا می تواند انسولین را روزانه به خود تزریق کند. با تزریق انسولین و رژیم غذایی مناسب بیمار می تواند به زندگی عادی خود ادامه دهد.
پزشکان از مدتها پیش دریافته بودند که بیمار دیابتی نمی تواند مواد قندی را در بدن خود مصرف کند؛ اما مشکل در این بود که چگونه انسولین را تهیه کنند. آنها فکر می کردند پاسخ این مشکل را دریافته اند: «انسولین» را از جانور زنده ای تهیه کرده، به بیمار تزریق می کنند. اما هیچ کس قاد رنبود انسولین را به آسانی تهیه کند.
معمای این کار به دست پزشک و دانشمند کانادایی به نام فردریک گرانت بانتینگ گشوده شد. وی در سال ۱۸۹۱ نزدیک آلیستون از ایالت اونتاریو کانادا زاده شد و در لندن و اونتاریو تحصیل کرد. در غروب یک روز که خود را برای ایراد سخنرانی دربارۀ «لوزالمعده» آماده می کرد، ناگهان دریافت که چگونه می توان «انسولین» تهیه کرد.
بدین منظور، او به دانشگاه تورنتو نزد پروفسور جان مک لئود رفت که رئیس آزمایشگاه بزرگ آن دانشگاه بود و از او کمک خواست. مک لئود، به او اجازه داد تا چند هفته از آزمایشگاه استفاده کند.
بانتینگ در ماه مه ۱۹۲۱ به کمک چارلز بست، فارغ التحصیل جوان، کار خود را شروع کرد. آن دو روز و شب کار کردند و طی چند هفته موفق شدند نخستین انسولین را از لوزالمعدۀ سگ تهیه کنند و در ژانویه سال ۱۹۲۲ پس از آزمایش های چندی، قادر شدند انسولین را به یک بیمار دیابتی که نوجوانی مشرف به مرگ بود، تزریق کنند. بلافاصله علائم بهبودی در بیمار پدیدار شد. سپس انسولین به بیماران دیگر نیز تزریق شد که همه بهبودی یافتند. و بدین گونه گام مهمی در تاریخ دانش پزشکی برداشته شد.
گفتنی است که دیابت یکی از اصلی ترین علل بروز معلولیتهای نلبینایی و قطع عضو است .