یک کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی در خراسان جنوبی گفت: والدین بعد از آگاهی از معلولیت کودکان خود آن را انکار میکنند.
حسین اردنی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه خراسان جنوبی، گفت: معلولیتها بر حسب شدت به دو دسته خفیف و شدید تقسیم میشوند.
اردنی گفت: معلولیتها بر حسب نوع به دو دسته معلولیتهای مادرزادی و اکتسابی تقسیم میشوند.
وی تصریح کرد: معلولیتهای اکتسابی شامل ضربهها، عفونتها و تصادفات میشوند.
این کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی گفت: گروهی از معلولیتها در دوران بارداری قابل تشخیص است.
اردنی در خصوص معلولیتهای ذهنی خفیف که علایم ظاهری ندارند، گفت: این نوع معلولیتها با توجه به جو خانواده و قرار گرفتن در موقعیتهای آموزشی قابل تشخیص هستند.
وی سنین 3 تا 4 سالگی را بهترین سنین تشخیص معلولیتها دانست.
این کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی اظهارکرد: والدین با توجه به نوع معلولیت مانند معلولیتهای مادرزادی، اکتسابی، جسمی، خفیف یا ذهنی، یا عوامل مربوط به خانواده مانند ترتیب تولد، تعداد فرزندان، وضعیت فرهنگی و اقتصادی در مقابل معلولیت کودکان خود واکنش نشان میدهند.
اردنی انکار را اولین واکنش والدین در برابر معلولیت کودکان اعلام کرد.
وی افزود: والدین با قبول معلولیت فرزندان خود دچار استرس، اضطراب و افسردگی میشوند.
این کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی توانبخشی پزشکی را در جلوگیری از پیشرفت معلولیت کودکان با اهمیت دانست و تصریح کرد: توانبخشی مداخله به هنگام جهت استفاده از باقیمانده توانایی کودکان معلول است.
اردنی مهم ترین مسئولیت والدین در قبال کودکان استثنایی را کمک به آنان در راستای طی کردن مراحل آموزشی و یادگیری در راستای ورود به اجتماع دانست.
وی خاطرنشان کرد: آموزش کودکان استثنایی باید با توجه به نوع و شدت معلولیت کودکان باشد.