روز دوشنبه، 18 فوریه 2019، پارلمان فدرال استرالیا با طرحی موافقت کرد که از تشکیل كمسیون سلطنتی برای بررسی سوءاستفاده از افراد دارای معلولیت حمایت میکند. این اقدام خوب است، اما به یک جدول زمانی، مشخص شدن محدوده عمل و جزئیات بیشتر نیاز دارد.
زمان درازی است که این کمیسیون در دست شکلگیری است. ماجراهایی که چند سال گذشته در رسانهها شنیدهایم، آزاردهنده بوده؛ مثلا ماجرای کودک دارای معلولیتی که برهنه شده و در کمد زندانی میشود. میتوان انتظار داشت شنیدن داستانهایی که طی تشکیل این کمیسیون سلطنتی فاش میشوند، به همین اندازه دشوار باشد.
هر کدام از ما، ممکن است معلولیت داشته باشیم یا دچارش شویم. حداقل نیمی از ما با افزایش سن معلول خواهیم شد. این مساله فقط برای «دیگران» نیست، بلکه مسالهای برای همه ماست.
چرا یک کمیسیون سلطنتی؟
کمیسیونهای سلطنتی با موضوعات سیستمی و بومی سروکار دارند. افراد دارای معلولیت برای غلبه بر موانع موجود در جامعهای که افراد تندرست «عادی» تلقی میشوند، نیاز به حمایت اجتماعی دارند که منجر به یک ساختار قدرتمند سیستمی میشود که به سوءاستفادهکنندگان از توانایی اجازه میدهد با مسئولیتپذیری کم به اهدافشان برسند.
معمولاً خانوادهها بابت خدماتی که برای زندگی روزمره به آنها متکی هستند، درصورت مجازات یا حذف این خدمات شکایت نمیکنند. چنین مواردی در کمیسیون سلطنتی راجع به پاسخ مؤسسات به سوءاستفاده جنسی از کودکان نیز قابلمشاهده بود. این بدان معنی است که بسیاری از حوادث، گزارشنشده باقی میمانند.
حدود 20 درصد از استرالیاییها معلولیت دارند. یک کمیسیون سلطنتی به منظور رسیدگی به موارد خشونت، سوءاستفاده و غفلتهایی که در مورد افراد معلول صورت میگیرد، بسیار پرهزینه است. هزینه کمیسیون سلطنتی برای پاسخگویی مؤسسات به سوءاستفاده جنسی از کودکان، بیش از 500 میلیون دلار استرالیاست. بنابراین، هزینه پیشنهادی کمیسیون سلطنتی برای بررسی سوءاستفاده از معلولیت که بالاتر از 26 میلیون دلار برآورد میشود، ممکن است این هفته در مجلس بررسی شود.
آیا واقعاً چنین مشکلی هست؟
با نگاهی به وضعیت آموزش مدارس، در آخرین آمار ارائه شده توسط «ای.بی.اس» (ABS)، ۳۳۶ هزار دانشآموز دارای معلولیت در مدارس ثبتنام کردهاند. این آمار شامل هزاران کودک معلولی نمیشود که اغلب به دلیل سوءاستفاده یا تبعیض محیطهای آموزشی در خانه تحصیل میکنند.
یافتن آمارهای مربوط به میزان سوءاستفاده از کودکان معلول در مدارس، بسیار دشوار است. اما در سال 2018، «ان.اس.دبلیو» (NSW) فاش کرد که فقط در یک سال، 657 شکایت در مورد کارمندان وجود دارد. حدود 438 مورد از این شکایات ادعای سوءاستفاده جنسی یا جسمی علیه کارکنان شاغل در مدارس دولتی بودند.
در سال 2017، اتهامات تکاندهنده از طریق درخواستهای آزادی اطلاعات فاش شد: 246 گزارش سوءاستفاده در مورد کارکنان وزارت آموزش «ان.اس.دبلیو» انجام گرفته بود.
در سال 2015، گزارشها نشان داد كه یک كودك مبتلا به اوتیسم، در یك مدرسه در «قفس آبی» قرار میگرفته و در ویکتوریا یک جعبه تابوت مانند، بهعنوان نوعی از محدودیت (یا تنبیه) استفاده میشده است.
استعلامهای «اس.ای» (SA)، «ان.اس.دبلیو» و گزارشهایی از کوئینزلند نشان میدهد که خودداری گسترده از ثبتنام، پشتیبانی مالی، یادگیری و کودکانی که مورد ضرب و شتم قرار میگرفتند و منزوی میشدند، وجود دارد.
حتی اگر سوءاستفاده گزارش شود، کودکان دارای معلولیت اغلب به عنوان شاهد غیرقابلاعتماد دیده میشوند. معلولیت به اشتباه (و بهشکلی توهینآمیز) بهمعنای ناتوانی ذهنی فرض میشود. فرض بر این است که آنها به زبان ساده توانایی ذهنی ندارند.
سیستمهای آموزش و پرورش خود را بازرسی میکنند كه این امر سبب مشكلات ناشی از تضاد منافع میشود. بیشتر سوءاستفادهکنندگان تمایل به سوءاستفاده بهشکل خصوصی دارند، بنابراین یافتهها یا به اثبات نمیرسد، یا به محرمانهسازی سریع برای ساکت کردن قربانیان میانجامد. تشکیل یک کمیسیون سلطنتی بهمعنای آن است که یک مقام مستقل، بازرسی را انجام میدهد.
کارساز کردن
محدودۀ عمل کمیسیون سلطنتی باید گسترده باشد. این بررسی باید شامل همۀ مؤسساتی باشد که افراد دارای معلولیت در زندگی خود با آن سروکار دارند (بهخصوص مدارسی که کودکان بیشتر وقت خود را زمانی که در خانه و کنار خانواده نیستند، آنجا میگذرانند).
کمیسیون باید این قدرت را داشته باشد که همه شاهدان از جمله کسانی که در بالاترین سطح سیاسی ایالتی و فدرال قرار دارند را وادار به ارائۀ مدارک و شواهد کند.
باید به کسانی که موافقتنامههای محرمانه دارند، این امکان را بدهد که بتوانند داستانهای خود را بدون تعصب به اشتراک بگذارند.
بودجه آن باید تامین شود تا میلیونها صدا در سراسر آموزش، مراقبت از سالمندان و کلیه نهادها و مؤسسات شنیده شوند و در دسترس باشند.
این کمیسیون باید هم با سوءاستفادههای قبلی و هم با موارد جاری سیستم تبعیضآمیز و سوءاستفادهکننده مقابله کند. کمیسیون سلطنتی نمیتواند گذشته را تغییر دهد، اما میتواند به بهبود زخمها کمک کند، نوری به زمان حال بتاباند و آینده برابرتری ایجاد کند. این امر با تشکیل کمیسیون سلطنتی در مورد آزار جنسی کودکان صورت پذیرفت.
با توجه به گستردگی این مشکلات، 500 میلیون دلار و چهار سال زمان، نقطه شروع خوبی برای تامین بودجه این کمیسیون سلطنتی خواهد بود. لازم است این کمیسیون هماکنون، قبل از انتخابات، تشکیل شود، تا پشتیبانی هر دو حزب را داشته باشد.
همچنین باید افراد دارای معلولیت برای سرگروهی به کار گرفته شوند. هرگونه تحقیق و تفحص در مورد محرومیت و سوءاستفاده از افراد دارای معلولیت، نباید این افراد را از سرگروهی این بازرسیها بازدارد.
ترجمه سمیه جعفری
منبع: The Conversation