حسین مدعی که متولد 1357 و دارای معلولیت جسمی حرکتی شدید است به همراه اکرم زارع سال هاست که کلبه ای از جنس عشق ساخته اند و با وسیله کمک توانبخشی بریس و عصا و کارمند آتش نشانی.
دارای 2 فرزند دختر10ساله و 5 ساله است.
آشنایی شان باز می گردد به یک سفر. سفری که سال 78 برگزار شد و نتیجه اش یک زندگی عاشقانه شد. در یکی از سفرهای زیارتی به مشهد مقدس که به همت جامعه معلولین یزد برگزار شد.
کانون پیوند و تحکیم خانواده جامعه معلولین یزد با حمایت از آنها، مقدمات ازدواج آنها را فراهم کرد و آنها زندگی آرام خود را مدیون جامعه معلولین می دانند و به گفته خودشان اگر چنین تشکلی نبود شاید هنوز ازدواج نکرده بودند.
آنها معتقدند معلولین هم می توانند ازدواج مکمل داشته باشند و هیچ وقت ازاین نترسند که چطور دو معلول می توانند با این مشکلات دست وپنجه نرم کنند.
حسین می گوید: ما پس از ازدواج با همسرم قرار گذاشتیم که او پای من باشد و من دست او. و به همین دلیل خدا را شکر که تا به حال به خوبی توانسته ایم زندگی خود را اداره کنیم و این را هم منکر نمی شوم که زندگی دو معلول پا هم بدون مشکل نیست؛ ولی می توان با برنامه ریزی و همکاری متقابل، بر مشکلات غلبه کرد.او در مورد زندگی خودش می گوید: تحصیلات من فوق دیپلم جغرافیایی طبیعی است. در دوران تحصیل با مشکلات زیادی روبرو بوده ام؛ از جمله ایاب و ذهاب من، که خیلی مشکل بود. حتی به یاد دارم، مادرم من را بر دوش خود به مدرسه می برد. بعدها یک ویلچر تهیه کردم و در نوجوانی با عمل جراحی توانستم که به کمک بریس و عصا راه بروم و بعد از تحصیل در دفتر فنی استانداری مشغول و سپس در آتش نشانی مشغول به کار شدم. ضمناً بنده عضو هیئت مدیره جامعه معلولین وصندوق معلولین و مدیر عامل مسکن معلولین و مسئول کمیته اردویی جامعه معلولین یزد هستم.
توصیه من به معلولین این است که تحصیل را فراموش نکنند و از مشکلات نترسند و در تشکیل خانواده و ازدواج با معلول ترسی نداشته باشند چرا که مشکلات با توکل به خدا حل می شود.
منبع: “پیک توانا”