تجربه کم بینایان در دید با عینک خاص
به تازگی یک شرکت ایرانی ارتباطاتی با شرکت سازنده عینک هوشمند ESIGHT ایجاد کرده و توانسته با فراخوان افرادی که علاقهمند به تست کردن عینک هستند، زمینه آزمایش آن را برای ایشان فراهم سازد. در این فراخوان ۵۶ نفر از افراد کمبینا برای تست عینک، حائز شرایط تشخیص داده شدند که مدتی پیش توانستند عینک را برای دقایقی روی چشم خود بگذارند. شاید برای بسیاری از این افراد، تست کردن این عینک تنها یک تجربه خوشایند باشد برای اینکه توان چشم خود را محک زده باشند، اما قیمت حدود ۱۱ هزار دلاری عینک در حال حاضر امکان تهیه آن را برای اغلب نابینایان میسر نمیسازد. شرکت واسط ایرانی اما معتقد است با رایزنی با سازمانها و وزارتخانههای ذیربط در این امور، میتوان عینک را با قیمت معقولتری در اختیار نابینایان قرار داد. آنچه در زیر میخوانید، تجربه دیدن سه نفر از دوستان نابینا در استفاده از این عینک است.
خانم خاقانی از قائمشهر یکی از این افراد است. او میگوید با یک جمع ۱۶ نفره از قائمشهر به چالوس رفتیم، تقریباً هر کدام از بچهها بین یک ربع تا ۲۰ دقیقه زمان داشتند تا عینک را تست کنند و آنها که نتیجه بهتری میگرفتند، بیشتر در اتاق میماندند. قبل از شروع کار، آموزش مختصری در مورد نحوه کار با کنترل عینک را دیده بودیم. او به درستی مشکل بینایی خود را نمیداند، اما میگوید: مشکل عصب بینایی دارم؛ البته چشم چپم نابیناست و چشم راستم به مرور کاهش دید پیدا کرده است؛ در حال حاضر شاید از فاصله کمتر از یک متر میتوانم اجسام را تشخیص دهم. وقتی عینک را روی چشم گذاشتم، توانستم حرف دندانهدار «ای» انگلیسی را خوب ببینم و جهت آن را تشخیص دهم. چند دقیقهای هم با گوشی تلفن همراهم کار کردم و لیست مخاطبان آن را خواندم. خانم خاقانی میافزاید: البته من از قیمت عینک اطلاعی نداشتم و آنجا فهمیدم چقدر گران است. برای من که جایی شاغل نیستم در حال حاضر امکانی برای تهیه این عینک نیستَ اما امیدوارم در آینده اتفاقی بیفتد. آقایی که کار تست عینک را انجام میداد، به من گفت شما نتیجه گرفتهاید، اما در پایان کار نام پنج نفر از کسانی که با ما بودند به عنوان کسانی که عینک برایشان مفید است، برده شد و ظاهراً ما در نسخههای بعدی عینک بهتر نتیجه خواهیم گرفت. ماریا فرجی که لیسانس ادبیات دارد و به عنوان مربی قرآن مشغول به کار است، از دیگر کسانی بود که در این گروه عینک را تست کرده و از آن نتیجه گرفته است. او میگوید: شبکیه چشم من کامل تشکیل نشده و عصب بینایی هم ضعیف است. مشکل اصلی او بیشتر دید در شب است که آنجا نتوانسته آن را امتحان کند، اما میگوید: من با عینک توانستم نوشتهها را بخوانم و حتی از بالکن آن ساختمان، پلاک ماشینهایی را که پایین بودند، دیدم. او تا حدود یک متری دید قابل قبولی دارد، تا دو سه متر که میرسد به سختی قیافهها را تشخیص میدهد. دید او از لحاظ قانونی ب ۲ محسوب میشود و در خانه گاه برای دیدن تلویزیون از فاصله چند متری از دوربین شکاری استفاده میکند. او میافزاید: وقتی بخواهیم با این عینک چیزی را با بزرگنمایی ببینیم، باید ثابت باشیم و با کنترل عینک را روی تصویر زوم کنیم. به این ترتیب قبل از زوم کردن و هنگام حرکت نمیتوان از عینک استفاده کرد؛ زیرا حرکات اجسام بسیار سریع است. آقای پاکدل، نیمه بینا و مغازهدار است. او شبکیه چشمش نازک است و به دلیل نقص در رنگدانههای شبکیه، در دید شب مشکل دارد. پاکدل که عینک را تست کرده، میگوید: در حالت عادی برای دیدن یک صفحه، باید آن را خیلی نزدیک چشم بیاورم، اما با این عینک از فاصله دورتر توانستم نوشتهها را بخوانم. این عینک مثل دوربین عمل میکند. ما با استفاده از کنترل، عینک را روی جسمی که میخواهیم ببینیم، زوم میکنیم. به این ترتیب موقع حرکت، حرکات اجسام خیلی تند میشود و تا زوم نشود، نمی توان از آن استفاده کرد. عینک با رابط هایی به کامپیوتر و موبایل وصل میشود و استفاده از این وسایل را راحت میکند. پاکدل ادامه میدهد: برای دیدن افراد از فاصلههای چند متری مشکل دارم، اما وقتی این عینک را روی جسمی زوم میکردم، میتوانستم تصویر شفاف و دقیقی از آن را ببینم. او اما میگوید: اگر قیمت این عینک حدود یک میلیون میشد، شاید برای خرید آن اقدام میکردم.»
منبع: روزنامه ایران،
