خواهر و برادرهای کودکان دارای معلولیت هم مانند همه آدمها، اوقات خوب و نه چندان خوبی دارند. طبیعی است که کودک شما احساسات مختلف زیادی در مورد وضعیت خانوادگیاش داشته باشد.
گاهی اوقات ممکن است کودک از اتفاقات خوبی که تجربه میکند احساس خوشبختی کند. به عنوان مثال، هنگامی که خواهر یا برادرش که دارای معلولیت است توانایی تازهای پیدا میکند احساس خوبی به آنها دست میدهد. در مواقعی دیگر هم ممکن است از اتفاقاتی که رخ میدهد احساس غم، عصبانیت یا گیجی کند؛ مثل وقتی که خواهر یا برادر معلولش به بیمارستان فرستاده میشود.
غرور
ممکن است فرزند شما از اینکه خواهر یا برادر یک کودک معلول است احساس غرور کند و وقتی برادر یا خواهر وی مهارت جدیدی مانند بالارفتن از نردبان در زمین بازی را یاد بگیرد خوشحال شود و یا حتی از عضویت در سازمانهای معلولیت احساس افتخار کند.
خشم
گاهی هم این احتمال وجود دارد که دچار خشم، غم و یا حسادت شود. ممکن است فکر کند خواهر یا برادرش با معلولیتی که دارد بیش از حد مورد توجه قرار میگیرد و یا احساس کند وقت زیادی از شما گرفته میشود و باعث میشود نتواند آنچه را که میخواهد انجام دهد.
ممکن است فکر کند که قوانین و مسئولیتهای خانواده عادلانه نیستند. به عنوان مثال، اگر خواهر یا برادرش کاری انجام ندهد یا کارهای کمتری انجام دهد، یا اگر به نظر برسد خواهر یا برادرش رفتارهای چالش برانگیزی دارد، ممکن است احساس عصبانیت کند و اگر فرزند نوجوانی دارید، ممکن است از اینکه خواهر و برادرش آزادیاش را محدود میکند احساس ناراحتی کند، خصوصاً اگر برای مراقبت از خواهر و برادرش احساس فشار کند.
خجالت
کودک شما ممکن است از نحوه نگاه و رفتار دیگران نسبت به خواهر و برادرش، نظرات دوستانش و یا پاسخدادن به سوالات مربوط به او خجالت بکشد، خصوصاً اگر ناتوانی و علت ناتوانی او را درک نکند.
غم
فرزند شما ممکن است از اینکه خواهر یا برادرش نمیتواند با او وقت بگذراند و یا نمیتوانند بازیها و فعالیتهای مشترک دیگر خواهر و برادرها را با هم انجام دهند احساس غم و اندوه کند. شاید هم تنها از اینکه زندگی خانوادگیاش مانند گذشته نیست ناراحت باشد.
خوب است بدانید که نکات مثبت بسیاری برای فرزند شما در داشتن یک خواهر یا برادر دارای معلولیت وجود دارد. کودکانی که خواهر یا برادر معلولی دارند، غالباً مراقبتر و مهربانتر، حساستر، مدارا و دلسوز، بالغ، مسئولیتپذیر، مستقل، همدل و پاسخگوی نیازهای دیگران هستند.
با وجود تمام این مسایل گاهی لازم میشود پدر و مادر برای شناخت احساسات کودک و کمک به او در جهت بروز آنها از شخص دیگری یاری بگیرند و راهی را پیش بگیرند که کمترین آسیب به فرزندانشان وارد شود. مشاورههای روانشناسی منظم و فردی کودک با روانشناس یا روانپزشک به او این امکان را میدهد تا خود و احساساتش را بهتر بشناسد و با مشکلات خانواده برخورد مناسبی داشته باشد. پس اگر گاهی احساس میکنید که کنترل امور از دستتان خارج میشود، از کمک متخصصان بهره بگیرید، زیرا هدف آنها کمک به شماست.
منبع:پیک توانا
