بروجرد – ایرنا – قرار نیست از خیابان های شلوغ شهر عبور کند، کوچه پس کوچه های خانه تا خیابان اصلی روستا را پشت سر گذاشته و نزدیکتر که می شود دستش را به سمت ام دراز می کند ومی گوید راه رفتن این روزها چقدر سخت شده است.
شیب جاده که اوج می گیرد نمای روستا هم نمایان می شود بلندی جاده را که پشت سر می گذاری جاده میلش به سرازیری بیشتر و تندتر می شود و دوباره بالا می روی تا وارد روستا شوی.
هنوز خانه های اول روستا را زیاد پشت سر نگذاشته ای و به میانه های روستا نرسیده ای اما در همین فاصله به چندین معلول هر کدام که به نوعی در اندام حرکتی شان دچار مشکل شده و سخت راه رفتنشان توجه ات را جلب می کند.
شیب ها و پستی و بلندی های بی معنی معابر و کوچه ها راه رفتن را سخت تر هم کرده است.
پیاده شدم تا سخت راه رفتن اش را واضحتر ببینم. دستش را به سمتم دراز می کند راه رفتن را تمرین کرده است و این دست برای کمک کردن به من است با لبخندی که نشان از صممیت و پاکدلی روستایی اش دارد می گوید راه رفتنم کمی سخت تر شده است .
با صمیمت و به تصور اینکه لابد دنبال آدرسی می گردم می گوید: ˈخانه چه کسی می خواهی بروی.!ˈ
هیچ توقعی ندارد از هیچ مسئولی شکایتی نمی کند و سال هاست اینگونه زندگی کرده است و به همین خرسند است و از خوشحالی اش می گوید که روزهای جمعه به نماز جمعه می رود.
کفش های روبازی که شاید برای تابستان بد نباشد، همان ها را هم به زور می کشد دنبال خودش . می گویم ؛ˈکفش هایت؟!ˈ نمی گذارد جمله ام تمام شود ومی گوید که کفش دارد اما اینها راحتتر است! هر چند کفشی که پاهایش در آنها جا بگیرد خودش هم بهتر می داند چقدر راحتترند اما ترجیح می دهد آنچه را که ندارد، نخواهد!
از اینکه می تواند با همین وضعیتش هر چند به سختی دلتنگی ها و بی حوصلگی هایش را قدم بزند راضی است و از اینکه به دیده ترحم و تحقیر هم ولایتی هایش نگاهش نکنند برایش از همه چیز بهتر است.
آفتاب روزهای پاییزی ، غروب هم که نشده باشد اما کم رمق تر از آن است که بتوان به گرمایش دل بست و باید به خانه بازگشت یکی شان به سختی باید راه سربالایی را بگیرد تا به خانه باز گردد و یکی دیگر بایداز سرازیری راه بازگشت به خانه اش را در پیش گیرد.
این شیب و این سرازیری را به تبحری که دیگر بر اثر تکرار بدست آورده اند از نظر رهگذری چون من به نظر راحت عبور می کنند.
سراشیبی که بدون شک یک فرد سالم که هیچ نقصی در راه رفتنش هم نباشد هم به سختی طی می کند و قطعا تعادلش را از دست می دهد .
قبول باید کرد اگر گذر هر روزه شان هم باشد و تعادل را تمرین کرده باشند اما حقشان است که از این رنج و سختی که راه رفتن روی زمین ! بر دوش آنها گذاشته را برایشان سبک تر کرد.
مشکلاتی که گاه با پلی کم هزینه، یا پر کردن چاله ها و هموار کردن راه و یا با تهیه و در اختیار گذاشتن تجهیزات کمکی با صرف هزینه ای نه چندان زیاد ، می توان رفعش کرد.
قرار نیست آنکه نقصی در اعضای حرکتی اش دارد تا ابد خانه نشین شود در حالیکه با نگاهی از سر وظیفه باید مشکلاتی بیشتر از این را نیز رفع کرد.
خاطره روز قبل روستا در ذهنم پر رنگ باقی مانده است که باعث می شود آن مردی را که هر روز در مسیر از خانه تا محل کارم خیابان را جارو می کشد و پایش می لنگد و به سختی راه می رود، ببینم.
می گوید چاله ها و پستی و بلندی های خیابان ها گذر هر روزمان است و برایمان عادی می شود هر چند گاه گداری هم به ستوه مان آورده باشد اما می گذریم .
دیگری می گوید من تا زمانی که از خانه بیرون نیامده ام از اینکه هنوز می توانم کارهای شخصی ام را خودم انجام دهم احساس خوبی دارم، راه رفتنم سخت شده است اما نه انقدر که خانه نشینم کند.
می گوید: امثال ما و با درجه معلولیتی در حد من، هنوز هم می توانیم راه برویم اگر این خیایان ها بهتر می شدند، اگر برخی ادارات که ما سر و کارمان به آنها می افتد برای راحتی رفت و آمد ما فکری می کردند.
واگر پارک ها و اماکن عمومی برای راحتی استفاده ما مناسب می شدند.
ˈکرم رضا پیردایهˈ رییس اداره بهزیستی بروجرد می گوید: هم اکنون بیش از ۱۲ هزار نفر در بروجرد تحت پوشش بهزیستی قرار دارند که از این بین هفت هزارنفر نیازمند به خدمات توانبخشی هستند.
رییس اداره بهزیستی شهرستان بروجرد با اشاره به اینکه از مجموع افراد تحت پوشش بهزیستی برخی مستمری دریافت می کنند و برخی نیز از خدمات حمایتی و توانبخشی این اداره بهره مند می شوند گفت: افراد تحت پوشش افرادی با مشکلات مختلفی از جمله بیماران ذهنی، بیماران اعصاب و روان، افرد دچار اختلالات حرکتی و جسمی، افراد دارای مشکلات شنوایی و بینایی هستند.
پیردایه با اشاره به اینکه مناسب سازی اماکن و معابر عمومی جز قانون جامع حمایت از معلولان به شمار می رود ، گفت: تمام ارگان ها و نهادها با همکاری بهزیستی به منظور آسایش بیشتر معلولان موظف به همکاری در اجرای این قانون هستند.
وی یادآور شد: در شهرستان بروجرد نیز مکان هایی که باید به منظور استفاده آسان تر معلولان مناسب سازی شود شناسایی شده است که با همکاری سایر بخش ها و با پیگیری بهزیستی انجام خواهد شد.
طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه یا ˈسی بی آرˈ که شامل مناسب سازی اماکن و معابر هم می شود به منظور کمک و تسهیل در زندگی معلولانی که در روستاها به سر می برند انجام می شود مدتی است به علت عدم همکاری که بخش های مختلف در انجام آن باید داشته باشند به حال خود رها شده است.
ˈمهین گودرزیˈ کارشناس اجرای این طرح در بروجرد می گوید: این طرح با تاکید بر آموزش و مشارکت و حمایت های مردمی ، عاملی موثر در شناسایی معلولان در روستاها و بخصوص روستاهای صعب العبور و دور افتاده است.
وی گفت: هم اکنون این طرح بعد از مدتی وقفه، مجددا در ۱۰ روستای بروجرد اجرا می شود و در مراحل بعدی اجرای آن در روستاهای دور افتاده تر که دسترسی کمتری به شهر دارند اجرا خواهد شد.
به گفته این کارشناس با اجرای این طرح از ابتدا تا کنون یکهزار و ۶۳۷ معلول در روستاهایی که طرح در انها اجرا شده شناسایی شده اند.
گودرزی یادآور شد: با اجرای طرح و با همکاری شواری روستایی و دهیاری ها به نیازسنجی در معلولان پرداخته می شود و با ارایه آموزش های مرتبط تلاش می شود که توانمندی را به یک معلول برگرداند و یا اینکه توانمندی در معلول ایجاد کرد تا بتواند زندگی آسانتری همراه با کرامت و عزت نفس داشته باشد.
وی همچنین افزود: از سال ۸۹ با تغییراتی که در دهیاری ها و شواراهای برخی روستاها رخ داده اینگونه فعالیت ها نیز کمرنگ تر شده که امیدواریم با اجرای مجدد طرح و همکاری دهیاری ها و شورای روستاها ، این همکاری ها آغاز شوند.
توانمند سازی و عدم وابستگی معلولان به سایرین همواره خواسته ای نشات گرفته از حرمت و کرامت انسان بوده که به آنها احساس مفید بودن و احساس، بودن می دهد.
هیچ گاه نگرش احساسی و از روی ترحم نسبت به مسائل معلولان سازنده نبوده است.
درب بازشو ، سرویس بهداشتی ، رمپ (سطح شیبدار ) ، آسانسور اینها حداقل هایی است که یک معلول باید از آنها بهره مند شود.
شعار امسال روز جهانی معلولین ˈموانع را بشکنید ،درها را باز کنیدˈ است. بنا بر این شعار توجه جدی به امر مناسب سازی محیط ها از حقوق معلولان و در راستای برابرسازی فرصت ها است که باید هر چه بیشتر در این راستا کار شود.
