استرویدر یک پوشش کمکی است که برای بهبود در راه رفتن طراحی شده، و دامنه حرکت کاربر را افزایش می‌دهد. طراحی استرویدر از سه رکن مفهومی الهام گرفته: جمع‌آوری انرژی بالقوه‌ی وزن کاربر و آزاد کردن آن در نقاط مهم حین راه رفتن، جلوگیری از هر گونه محدودیت حرکت طبیعی مفصل به منظور جلوگیری از عدم تعادل طبیعی در هنگام قدم زدن، و استفاده از محرک‌های سازگار به منظور اطمینان از عملکرد مناسب دستگاه برای همه کاربران.
استرویدر از سه جزء اصلی تشکیل شده که شامل کمربند سفت و محکم، اجزای ران (بریس زانو و اجزای مچ پا) و در نهایت کفش است. هنگام پوشیدن استرویدر، انتهای کابل ران و مچ پا به بریس زانو و کفش وصل می‌شود.
کیسه‌های هیدرولیک ساخته شده درکفش، بخش‌های مختلفی از استرویدر را حین راه رفتن به کار می‌گیرند. ساختمان زانو یک مارپیچ فنری به عنوان منبع ذخیره‌سازی انرژی و یک گیره توپی برای آزاد کردن گشتاور دارد تا زانوی کاربر درزاویه ی مشخصی خم شود.
ساختمان لگن دارای یک سوییس‌لاک است تا شکل زاویه دار بالای پا را پیش ببرد و حالت فنری لگن حین راه رفتن در زمان درست فعال شود.
برای تایید مقرون به صرفه بودن انرژی تولید شده توسط استرویدر ، قدم زدن انسان تجزیه و تحلیل شد و معلوم شد نیروی کاربر حین راه رفتن در کمر، زانو و مچ پا به کار رفته است. نتایج نشان داد که این استرویدر به طور موفقیت‌آمیزی نیازهای کاربر را به میل وی، کاهش می‌دهد. با این حال، وزن این استرویدر حین راه رفتن زیاد است. در آینده روی کاهش وزن این پوشش کار خواهد شد.
