قهرمان پارالمپیک 2020 که صاحب دو مدال طلا و نقره در توکیو شد، آرزوی جالبی توجهی در زندگی شخصی‌اش دارد.به گزارش خبرگزاری فارس، مسابقات پارالمپیک توکیو 2020 در حالی به پایان رسید که کاروان ایران 12 طلا، 11 نقره و یک برنز را کسب کرد تا نسبت به دوره‌های گذشته از لحاظ مرغوبیت مدالی در شرایط بهتری قرار داشته باشد.
در این دوره دوومیدانی همانند دوره‌های گذشته یکی از رشته‌های پر مدال بود و توانست 12 مدال از 24 مدال کاروان کشورمان را از آن خود کند. درخشش پارادوومیدانی کاران در این دوره چشمگیر بود، اما در این بین یک نفر بیش از بقیه درخشید. کسی که دو مدال طلا و نقره را تصاحب کرد تا تنها ورزشکاری باشد که در پارالمپیک توکیو دو مدال را کسب کرده است.
صحبت از مهدی اولاد است، قهرمانی که شاید اگر در المپیک حضور داشت و این عنوان‌ها را کسب می‌کرد، مجسمه‌اش ساخته می‌شد، اما برای او این اتفاق هرگز نمی‌افتد و شاید کمتر کسی در جامعه وی را بشناسد. کم بینایی که هم در تحصیل موفق بوده، هم در ورزش موفق. او هدف ورزشی‌اش برای آینده کسب دو طلا در پارالمپیک است، اما آرزوی جالب توجهی در زندگی شخصی دارد که در صحبت‌هایش به آن اشاره می‌کند.
مهدی قصه ما اصالتا شیرازی است و با برادران گرایی که طلای المپیک را گرفتند رابطه خوبی دارد. با احسان حدادی هم به واسطه حضورش در دوومیدانی رفاقت دارد. قهرمان 2020 توکیو می‌گوید چیزی نبوده که خواسته باشد و به دستش نیاورده باشد. معلولیت را به هیچ وجه محدودیت تلقی نمی‌کند و مهمترین عامل موفقیت یک معلول را خودباوری می‌داند.
* مدال دومم بی ارزش شد
* اگر توجه نکنند، فقط در یک رشته مسابقه می‌دهم
* می‌خواهم در اوج کنار بروم
* قبلا دستفروشی و کارگری می‌کردم
* خودباوری مهمترین اصل برای موفقیت یک معلول است
*ورزش را از تکواندو شروع کردم و دان یک را گرفتم
* بیشتر شدن معلولیت چشمم باعث شد به دوومیدانی بیایم
* شیرازی‌ام و به شعر علاقه دارم
* اوقات فراغ «نی» می‌زنم
* آرزویم سرپرستی از 100 کودک بی بضاعت است
مشروح گفت‌وگوی مهدی اولاد با فارس را در زیر می‌خوانید:
فارس: بازی های پارالمپیک اگر ادامه داشت فکر می‌کنم در چند ماده دیگر صاحب مدال می‌شدید؟!
بله (با خنده). خدا کمک کرد و توانستم دو مدال را کسب کنم. پیش بینی دو مدال را می‌کردم، البته هدفم کسب دو طلا بود، اما در پرتاب دیسک به علت بارندگی پایین تر از رکورد خودم را زدم و به نقره رسیدم.
فارس: از عملکردت در این دوره راضی بودی؟
دوست داشتم هر دو مدال طلا باشد، اما به هرحال دو مدال راضی کننده است. نتیجه خوبی بود و خدا را شکر می‌کنم.
فارس: حریفانت چطور بودند؟
پارالمپیک جای بهترین ورزشکاران است و حریفان من هم قدرتمند بودند.در پرتاب وزنه 4 رقیب بودیم من اول شدم و برزیل و ایتالیا دوم و سوم شدند و کرواسی هم چهارم. پرتاب دیسک هم رقابت سخت بود.من 5 سال تمام در اردو و مسابقات بودم و برای هدفی که داشتم تلاش کردم و به دو مدال هم رسیدم، اما شاید مدال دومم برای مسئولین بی ارزش باشد.
فارس چرا؟
ببینید طبق مصوبه‌ای که وجود دارد هر ورزشکاری که به دو مدال برسد، پاداش مدال دومش 10 درصد مدال اول خواهد بود. به نظر من این کار نادیده گرفتن و کم ارزش کردن مدال ورزشکاری است که با سختی به آن رسیده است. من رنکینگم در پرتاب دیسک سوم بود و در بازی ها مدال نقره گرفتم و جایگاهم را بهتر کردم که قطعا کار بزرگی بود. مسئولین اینطور فکر کنند که دو ورزشکار مدال گرفته اند و پاداشش را کامل بدهند، چون مدال من باعث بالا رفتن پرچم و جایگاه ایران در رنکینگ شده است. این چیز کمی نیست. مگر مسئولان ورزش ما همین را نمی‌خواهند که جایگاه ایران بالا برود؟
اگر همین روال ادامه داشته باشد، من هم تنها در یک رشته فعالیت می‌کنم. چرا در دو رشته کار کنم که احتمال مصدومیت و آسیب دیدگی‌ام بالا برود. به خاطر آسیب دیدگی در پرتاب دیسک استرس کشیدم و حتی برایم رکوردگیری گذاشتند. من همان فشار و استرس را تحمل می‌کنم، اما متاسفانه دیده نمی‌شود.
فارس: با مسئولان کمیته ملی پارالمپیک و وزارت ورزش صحبت کرده‌ای؟
به حمید سجادی وزیر جدید ورزش و مسئولان ورزش استان فارس پیغام دادم و اعلام کردم که اگر این قانون ادامه پیدا کند، من هم تنها در یک رشته کار می‌کنم. در پاراآسیایی اگر این قانون باشد اشکالی ندارد، چون آنجا دو، سه مداله زیاد است، اما پارالمپیک فرق دارد و تنها یک نفر است. امیدوارم توجه بیشتری کنند.
فارس: در 35 سالگی قرار داری، تا چه زمانی ورزش حرفه‌ای را ادامه می‌دهی؟
ورزش حرفه‌ای شرایط خاص خودش را دارد. من خودم کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی هستم و به این مسائل اشراف دارم. همه چیز باید برای ورزشکار حرفه‌ای فراهم باشد. اگر می‌خواهید عنوان‌های خود را حفظ کنید باید از نظر روانی، استراحت، امکانات و تغذیه در شرایط خوبی قرار داشته باشید. اگر اینها نباشد، عمر قهرمانی کمتر می‌شود. من با هر شرایطی شده جلو می‌روم و تا جایی که توان داشته باشم، تلاش می‌کنم و سعی می‌کنم در اوج کنار بروم.
فارس: ورزشکاران معلول همیشه از وضعیت مالی و کمبودها گلایه داشته اند، شرایط شما چطور است؟
من خودم از زمانی که دیپلم گرفتم کار کردم. از دستفروشی گرفته تا کارگری. الان هم علاوه بر ورزش در بحث سخت افزار و نرم افزار فعال هستم و کار می‌کنم، اما به هرحال باید توجهات باید بیشتر باشد. جدا از بحث مالی قرار بود فضای ورزشی هم در اختیارمان قرار دهند و فعالیت آموزشی هم داشته باشیم که هنوز اتفاق نیفتاده است.
فارس: چیزی که برای خیلی از افراد عالی و سالم جالب است اینکه یک معلول چطور می‌تواند دو مدال کسب کند؟
همه چیز به نوع رفتار خانواده معلول و دیدگاه خود فرد باز می‌گردد. معلولیت شاید محدودیت ایجاد کند، اما راهی برای موفقیت همیشه وجود دارد و باید آن راه را پیدا کنید. اگر به خود باوری برسند، قطعا می‌توانند به چیزی که می‌خواهند، برسند.
فارس: توجه رسانه‌ها به ورزش معلولین چقدر تاثیرگذار است؟
رسانه در این بین بسیار مهمی دارد. در همین بازی های توکیو وقتی صدا و سیما و رسانه‌ها مسابقات را پوشش دادند، قطعا افراد معلول زیادی علاقمند به ورزش شدند و اگر موفقیت معلولان پوشش داده شود، معلولان بیشتری ترغیب می‌شوند که فعال باشند. نه تنها در ورزش بلکه ما افراد موفق زیادی در هنر و فرهنگ و … داریم.
فارس: خودت چطور وارد ورزش شدی؟
وقتی 6 سالم بود وارد تکواندو شدم و «دان 1» را گرفتم، اما به دلیل اینکه شبکیه چشمم پیشرفت می‌کرد، این رشته را کنار گذاشتم. بعد از آن وارد پرورش اندام و قویترین مردان شدم، اما سال 85 به دلیل آسیب دیدگی که داشتم این رشته را هم کنار گذاشتم، اما به پیشنهاد یک دکتر وارد رشته پرتاب‌ها شدم و کارم را آغاز کردم.
فارس: با سختی‌هایی که به خاطر معلولیت داشتی چطور کنار آمدی؟
سختی تمرین برای معلولان قطعا بیشتر از افراد سالم است، اما رفته رفته عادت کردم و الان مشکلی با سختی‌هایش ندارم.
فارس: روزی که سراغ پرتاب وزنه و دیسک رفتی و شروع کردی فکر می‌کردی یک روز به جایگاه فعلی برسی؟
همیشه هرچیزی که از خدا خواستم زیاد بوده و برای بهترین شدن تلاش کرده ام. تا الان هم خدا خیلی کمکم کرده و من هم تمام تلاشم را برای موفقیت می‌کنم. ورزش برد و باخت است و نباید با یک شکست سرخورده شد و با یک موفقیت مغرور. «جهان عرصه عبرت آموزی است، شکست اولین گام پیروزی است.» این شعر را همیشه به یاد دارم.
فارس: به شعر و شاعری هم ظاهرا علاقه داری.
مگر می‌شود شیرازی بود و به شعر علاقه نداشت.( باخنده) شاعر نیستم، اما شعر زیاد می‌خوانم.
فارس: اوقات فراغتت را بیشتر مشغول چه کارهایی هستی؟
به موسیقی علاقه دارم و «نی» می‌زنم. البته برادرانم به صورت حرفه‌ای ساز می‌زنند و نوازنده سازهای سنتی هستند. در کنار آن کتاب هم می‌خوانم، البته کتاب‌های صوتی.
فارس: ظاهرا با احسان حدادی قهرمان پرتاب دیسک هم رابطه خوبی داری.
بله. احسان قبل از مسابقه‌ام در پارالمپیک پیام داد که باعث دلگرمی بود و گفت در روز مسابقه تنها به مسابقه فکر کن. در مورد مسائل فنی هم نکاتی را هم گفت. بعد از کسب دو مدال هم پیام داد به شوخی گفت که به خسروی وفا می‌گویم شما را زودتر برگرداند تا همه مدال ها را نگرفته اید!
فارس: البته خودش در المپیک نتوانست نتیجه خوبی بگیرد.
بله، البته مشکل دیسک کمر داشت و زمانی هم که با هم در کیش تمرین می‌کردیم، از این ناحیه درد داشت و اذیتش می کرد. به هرحال او ورزشکار بزرگی است و تاکنون کسی نبوده که 4 طلای بازی های آسیایی را کسب کند و برای پنجمی هم مدعی اول باشد.
فارس: البته خیلی ها انتقاد می‌کنند که چرا با آسیب دیدگی کمر به مسابقات رفت.
او در دوومیدانی اسطوره است و تنها مدال آور المپیکی این رشته است. پس نمی‌تواند ورزشکار کوچکی به حساب بیاید. حالا یک بار هم آسیب دیدگی داشته است. با هر شرایطی حضور در المپیک برای هر ورزشکاری موفقیت است.
فارس: با ورزشکاران المپیکی بیشتر با چه کسانی رفاقت دارید؟
با خیلی‌ها در ارتباط هستم، اما بیشتر با برادران گرایی که شیرازی هستند، صمیمی‌ام و با احسان حدادی هم رابطه خوبی دارم.
فارس: شیرازی‌ها در این دوره مدال‌های خوبی را کسب کردند.
بچه‌های شیراز کارشان درست است. ما در ورزش شیراز استعدادهای خوبی را داریم و مدال‌ها در المپیک و پارالمپیک هم این قضیه را ثابت کرد. البته خیلی‌ها عنوان می‌کنند که شیرازی‌ها تنبل هستند (با خنده)
فارس: در بحث ورزشی به بزرگترین درجه یعنی طلای پارالمپیک رسیدی، آیا باز هم هدف و آرزویی داری؟
می‌خواهم دو طلای پارالمپیک را بگیرم. برنامه‌ام برای پاریس 2024 است.
فارس: در زندگی شخصی چطور، آرزویت چیست؟
دوست دارم و آرزویم این است که روزی مکانی را داشته باشم که بتوانم 50 یا 100 نفر از بچه‌های بی بضاعت و بی سرپرست را سرپرستی و حمایت کنم. از خدا هم می‌خواهم که ابتدا جنبه و ظرفیتش را به من بدهد.
فارس: چه آرزوی قشنگی، فکر می‌کنی از پس هزینه‌هایشان بربیایی؟
قطعا به تنهایی نمی‌توانم همه کارها را انجام دهم، اما برنامه‌هایی دارم و مسئولان هم باید حمایت کنند. این کار آرامش خیلی زیادی به من خواهد داد و امیدوارم اتفاق بیفتد و باقیات و صالحاتی برایم باشد.
فارس: برای گرفتن مدرک دکتری برنامه نداری؟
چرا دارم. دانشگاه آزاد تهران جنوب تحصیل کرده‌ام و آنها برای دکتری هم پیغام داده‌اند. هنوز نمی‌دانم که آغاز کنم یا خیر. البته بیشتر وقت ما در اردوها و مسابقات سپری می‌شود و در کنار اینها تحصیل واقعا سخت می‌شود. برای همین مسابقات پارالمپیک 10 مرحله طی دو سال اردو داشتیم. با این شرایط فرصت حضور در کلاس‌ها نمی‌شود.
فارس: صحبت پایانی؟
خواسته ام این است که به ورزش جانبازان و معلولان توجه بیشتری صورت بگیرد. ما پتانسیل خود را نشان داده‌ایم و نیاز است که مسئولان هم حمایت بیشتری کنند. در بحث پاداش‌ها دقت بیشتری صورت بگیرد تا از آن طریق ورزشکاران و قهرمانان انگیزه بیشتری پیدا کنند. خیلی از همین بچه‌ها 4 سال با همین پاداش‌ها زندگی می‌کنند و درآمد دیگری ندارند.
