اشتغال پایان بخش تفاوتهای میان معلولان و سایرین است
بسیاری از کارشناسان حوزه معلولیت معتقدند که اشتغال پایان بخش تمام تفاوتهای میان معلولان و سایرین است. آنها میگویند معلولی که شغل داشته باشد با اتکا به توانایی مالی خود ضمن تأمین نیازمندیهای خود مانند سایر شهروندان قادر امرار معاش، خرید خانه، خودرو، پرداخت قسط و… خواهند بود.
در عمل نیز مشاهده شده که معلولان صاحب درآمد در مقایسه با معلولانی که درآمدی ندارند از اعتماد به نفس بالاتری برخوردار بوده و زندگی عادی را در پیش گرفتهاند. گروه بهداشتی فیروز از معدود واحدهای تولیدی است که با گشودن زمینه اشتغال برای معلولان، ضمن ایجاد ممر درآمد بری آنها، بستری را فراهم آورده که متخصصان و کارشناسان با مطالعه آن به وجود تفاوتهای شگرف بین معلولان شاغل در این مجموعه و معلولان بیکار پی برده و به اهمیت اشتغال در زندگی معلولان میرسند.
بررسی زندگی افراد دارای معلولیت پیش از آنکه صاحب شغل و درآمد شده باشند و پس از رسیدن به شغل و استقلال مالی هرچه بیشتر این سخن را تأیید میکنند که «معلولی که شغل داشته باشد، معلول نیست».
داشتن شغل در ابتداییترین حالت خود ضمن پر کردن اوقات خالی افراد و جایگزین کردن مسائل جدی برای اندیشیدن، موجب فراغت روح و فکر آنها شده و در مرحله بعدی با مواجه کردن فرد با بُعد اقتصادی حاصل از اشتغال، به زندگی ایشان رنگی متفاوت از گذشته میزند.
به سراغ تعدادی از کارکنان گروه بهداشتی فیروز رفتهایم تا صحت و سقم نظرات کارشناسان را از آنها جویا شویم.
موسوی به کسانی شغل داده که کسی به آنها کار نمیدهد
الهوردی سعادتپور، 51 ساله و ساکن شهر صنعتی البرز است. او از ناحیه پا محدودیت دارد و میگوید: سه دختر دارم که همگی ازدواج کردهاند. قبلاً 10 سال در اتوبوسرانی الوند بلیط جمع کن بودم اما بیرونم کردند. مدتها بیکار بودم و از بیکاری و بیپولی رنج میبردم، مدت زیادی بیمار بودم و جلوی خانوادهام شرمنده بودم تا اینکه بالأخره در فیروز جذب شدم. از آن به بعد روحیهام به کلی تغییر کرد. حالا با درآمد خودم مایحتاج زندگی را تأمین میکنم و به خودم متکی هستم. در اغلب ایستگاههای کاری فیروز تجربه فعالیت دارم و کار در هیچ یک از خطوط برایم سخت نبوده، آقای موسوی به کسانی اعتماد کرده و شغل داده که بیرون از فیروز کسی به آنها کار نمیدهد.
از وقتی شاغل هستم همه روی من حساب میکنند
حسین خدابنده، از کمبینایان فعال و جسور فیروز است. او و خانوادهاش در اقبالیه قزوین سکونت دارند و امسال یازدهمین سال فعالیتش در فیروز را تجربه میکند. او میگوید: اشتغال و استقلال مالی از من شخصیت دیگری به وجود آورده، همه روی من حساب میکنند و خانوادهام از این امر بسیار خوشحال هستند. روحیه امروز من روحیه زمان بیکاریام نیست و وقتی در مجموعه فیروز هستم خودم را معلول نمیدانم. زبانم از بیان احساسی که دارم قاصر است و فقط میتوانم بگویم آقای موسوی فرشتهای است که برای نجات معلولان آفریده شده است.
نگاه خانواده به من تحسینبرانگیز شد
هادی محمدخانی نیز از نیروهای توانمند فیروز است، او 47 سال دارد و صاحب یک دختر و یک پسر است. او از ناحیه پا محدودیت دارد و از 9 سال پیش در فیروز کار میکند.
او میگوید: قبل از آمدن به فیروز مسافرکشی میکردم و مجبور بودم شب و روز کار کنم. کمتر بچههایم را میدیدم چون هر وقت به خانه میرسیدم دیروقت بود و آنها خواب بودند. اصلاً از زندگیام لذت نمیبردم و با وجود اینکه خیلی کار میکردم همیشه مشکل مالی داشتم. از وقتی در فیروز مشغول شدهام زندگیام وضع بهتری پیدا کرده، اکنون میتوانم وقت بیشتری برای بچه هایم بگذارم و خیالم درباره آینده آنها راحت باشد. نگاه خانوادهام به من تحسینبرانگیز شد و ما دیگر به کسی احتیاج نداریم. از آقای موسوی بخاطر بستری که برای اشتغال معلولان ایجاد کرده قدردانی میکنم. او باعث شده تا ما دستمان را مقابل هیچکس دراز نکنیم.
میتوانم به برنامههایی که دارم بیاندیشم
مجید شعبانی از معلولان ضایعه نخاعی است، او 30 ساله و اهل الموت است که در پی یافتن شغل به شهرک محمدیه قزوین آمده و بهطور مستقل زندگی میکند.
او میگوید: در اثر یک سانحه معلول شدم و حالا 15 سال از آن ماجرا گذشته. قبل از فیروز هیچ شغلی نداشتم اما اکنون پس از پانزده سال اشتغال در کارخانه فیروز به توانمندی مالی و شخصیتی رسیدهام. به کسی احتیاج ندارم و خودم از عهده اداره امور برمیآیم. زندگیام را بسیار دوست دارم و میتوانم به آینده و برنامههایی که در سر دارم بیاندیشم.
فیروز معلولان را به ورزش تشویق میکند
مجید کشاورز رضایی، 9 سال سابقه کار در کارخانه فیروز را دارد و از فعالان رشته والیبال نشسته معلولان است. او 35 سال دارد و با مادرش زندگی میکند.
کشاورز میگوید: پیش از آمدن به فیروز شغل نداشتم و درآمد محدود به دستمزدهای گاه و بیگاه حوزه ورزش بود که هیچوقت کافی نبود و چرخ زندگی را نمیچرخاند. در یک مقطع زمانی فیروز اسپانسر تیم ورزشی ما بود و من از آنجا با این مجموعه بزرگ آشنا شدم، در مجموعه فیروز برای تشویق معلولان به ورزش همکاریهای زیادی میکند و اینجا من و هرکسی که اهل ورزش است میتواند بدون محدودیت از مرخصی ورزشی استفاده کند و ضمناً در ازای آن دستمزد هم دریافت کند.
از وقتی به فیروز آمدهام شخصیتم تغییر زیادی کرده و آرامش روانی بالایی پیدا کردهام، علاوه بر آن از امنیت شغلی برخوردارم و به همه خواستههایم میرسم.
داشتن درآمد تفاوتهای معلولان را کمرنگ میکند
حسن صفری از دیگر کارکنان فیروز است، او در توانایی بینظیر است و از ناحیه دست محدودیت دارد. صفری سالها در کانون معلولین توانا خدمت کرده و در امور فرهنگی و اجتماعی کانون معلولین سهم داشته است. او حالا صاحب دو دختر دوقلو به نامهای تینا و نسرین است و به همراه خانوادهاش در شهرک مهرگان زندگی گرم و لذتبخشی را تجربه میکند.
او میگوید: تنها عاملی که میتواند معنای دقیق توانمندسازی را به معلولان ببخشد، اشتغال است و آقای موسوی با ایجاد اشتغال برای معلولان صدها معلول را توانمند کرده. داشتن درآمد تمام تفاوتهای معلولان را کمرنگ میکند و معلول را به داشتن یک زندگی عادی و برابر با دیگران میرساند. من با اشتغال در فیروز به این معنی رسیدهام که انسانهای دارای شغل و درآمد هم عزت نفس دارند و هم از لحاظ روحی سالم هستند. مدیران فیروز درک خوبی از معلولان دارند و نتیجه این امر پیشرفت در تمام امور شده است.
موسوی توانمندی معلولان را به جامعه ثابت کرده
اصلان جازِکِه، اهل شمال کشور و ساکن قزوین است. او 42 سال دارد و صاحب دو دختر 16 و 9 ساله است.
او میگوید: از طریق کانون توانا به فیروز معرفی شدم و اکنون شش سال است در فیروز کار میکنم، روی پای خودم ایستادهام و به کمک مالی هیچکس احتیاج ندارم، مشکل جامعه این است که معلولان را نیازمند میپندارند در حالیکه این افراد نیز قادر به فعالیت هستند و تنها کافیست زمینه آن فراهم شود. الان آقای موسوی بستر اشتغال برای معلولان ایجاد کرده و در شرایطی که به ندرت شغلی برای معلولان پیدا میشود، توانمندی آنها را به جامعه ثابت کرده است.
معلولان زیادی از طریق فیروز نانآور خانواده شدهاند
زیبده مددی از نابینایان توانمند و از کارکنان گروه بهداشتی فیروز است. او سالها در کانون معلولین توانا فعالیت داشته و از نابینایان موفق در زمینههای ورزشی است.
مددی بیان میکند: سه سال است در فیروز کار میکنم، اینجا ایستگاههای کاری طوری برایمان تعریف شدهاند که همه بتوانیم از عهده انجام همه کارها برآییم. به لطف اشتغال در فیروز دو سال پیش توانستم پسرم را داماد کنم. تمام هزینههای عروسی را خودم پرداخت کردم و حالا هم با سربلندی قادر به پرداخت اقساط آن هستم. زنان سرپرست خانوار و معلولان زیادی از طریق فیروز نانآور خانوادههایشان شدهاند و سرافکنده و شرمنده نیستند. از آقای موسوی بخاطر این همه لطف و زحمت تشکر میکنم و همیشه سر نماز او را دعا میکنم. اگر چند نفر از مسئولان مانند آقای موسوی بودند الان هیچ معلولی مشکل نداشت، خیلی از افراد تندرست با بحران بیکاری مواجهاند اما معلولان به لطف آقای موسوی صاحب شغل ودرآمد هستند.
فیروز به معلولان جایگاه اجتماعی بخشیده
جواد محمودی در سه سالگی دچار فلج اطفال شده و از ناحیه پای راست معلولیت دارد، او بیش از 3 سال است که در فیروز فعالیت دارد و از شغلش بسیار راضی است.
محمودی ابراز میکند: کار کردن برای هر انسانی افتخار است و من از اینکه توان کار کردن دارم خوشحالم، فیروز دغدغه مالی معلولان را رفع کرده و به ما جایگاه اجتماعی بخشیده، وقتی یک فرد معلول موفق به یافتن شغل میشود علاوه بر اینکه میتواند روی پای خود بایستد، جامعه نیز او را طور دیگری نگاه میکند. من قبل از آمدن به فیروز شغل آزاد داشتم اما درآمدم مناسب نبود ولی با آمدن به فیروز امید و انرژی دوباره به من و خانوادهام برگشت.
با اشتغال در فیروز محتاج کسی نیستیم
ادریس زینالی، نابینای مطلق و 44 ساله است. او از 9 سال پیش تاکنون یکی از نیروهای فیروز محسوب میشود و یک پسر 12 ساله به نام امیرمحمد دارد. زینالی در انجام وظیفه خود به درجهای از توانایی رسیده که بدون آنکه بینایی داشته باشد جهبهها محصولات را در یک دست گرفته و با دست دیگر محصول را دقیقاً به داخل جعبه پرتاب میکند.
او میگوید: از آقای موسوی برای همه چیز تشکر میکنم. فیروز به من شغل و درآمد داده و کانون توانا موجب خانهدار شدنم شده است. ما معلولان با اشتغال در فیروز محتاج کسی نیستیم و دستمان در جیب خودمان است.
مردم به یک معلول شاغل بهعنوان یک فرد عادی مینگرند
علیاصغر رشوند، 47 ساله است و در یک سالگی به فلجاطفال دچار شده، او حالا سالهاست که روی ویلچر مینشیند و هشتمین سال اشتغال خود در فیروز را میگذراند.
او صاحب دو فرزند به نامهای مهبد و مرسانا است و قبل از آمدن به فیروز هیچ شغلی نداشته و اکنون با خانوادهاش در شهرک مهرگان زندگی میکند.
رشوند میگوید: به راستی که اشتغال نگاه جامعه را به معلولان تغییر میدهد و آنها را توانمند میکند. مردم به یک معلول شاغل بهعنوان یک فرد عادی و توانا مینگرند و او را قبول دارند. من در این شش سال صاحب خانه شدم و توانستهام خانوادهام را به شایستگی مدیریت کنم. حالا امید به آینده دارم و خیالم از جهت فرزندانم راحت است. زندگی برایم لذتبخش شده است. آقای موسوی با ایجاد اشتغال برای معلولان نه فقط به معلولان بلکه به یک استان لطف کرده و بسیاری از معلولان در نتیجه زحمات ایشان به زندگی آسانی دست یافتهاند.
فیروز به من اعتماد به نفس داد
فاطمه عبدالهبیگلو 37 ساله است. او از سه سالگی در اثر فلج اطفال، از ناحیه پا دارای محدودیت است و حالا هشت سال است به جرگه نیروهای زبده فیروز پیوسته است.
عبدالهبیگلو بیان میکند: کمتر جایی وجود دارد که به معلولان زمینه کار کردن بدهد و فیروز در این زمینه یک واحد بینظیر است. از زمان اشتغال در فیروز صاحب هدف و انگیزه شدهام و روحیهام تغییر کرده، حالا مدتهاست به معلولیتم نمیاندیشم و کمترین خوبی فیروز این بوده که از من فردی مستقل و با اعتماد به نفس ساخته است.
روی پای خودم ایستادهام
شهلا نجفی 38 است و از سال 93 در خط تولیدی فیروز مشغول به کار شده. او از ناحیه پا معلولیت دارد و سالها در کانون توانا شعبه الوند فعالیت داشته.
او میگوید: از وقتی صاحب درآمد شدهام اطرافیان نگاه بهتری به من دارند، توانستهام خانه کوچکی برای خودم تهبیه کنم و حالا روی پای خودم ایستادهام و محتاج هیچکس نیستم. نگرانی مادرم همیشه این بود که من بعد از او چه سرنوشتی پیدا میکنم اما از وقتی شاغل شدهام خیالش بابت آینده من راحت شده است.
مشکلات معلولان در فیروز قابل درک است
سیروس حاج پیری، از ناحیه پا دارای معلولیت است و عصاهایش همراه همیشگی او هستند. او 47 سال دارد و حالا ششمین سال فعالیت خود در کارخانه فیروز را سپری میکند.
این نیروی پرتوان فیروز میگوید: من سه دختر دارم که آنها را با حقوق فیروز سروسامان داده و راهی خانه بخت کردهام. به دخترهایم در حد توان جهیزیه دادم و حالا با دستمزدی که از فیروز میگیرم پرداخت اقساط جهیزیه دخترها برایم مشکل نیست. خوبی فیروز این است که مشکلات معلولان برای همه قابل درک است؛ بنابراین ایجاد این فضا برای ما بسیار ارزشمند است.
از بیکاری کلافه بودم
داود زینالی از کارکنان خط تولید فیروز است. او 38 ساله، متأهل و نابینای مطلق است و دنیا را با سر انگشتانش تماشا میکند.
زینالی میگوید: بیش از یک سال است در کارخانه فیروز فعالیت میکنم و در این مدت روحیهام به قدری تغییر کرده که همه اطرافیان متوجه آن شدهاند. پیش از اشتغال در فیروز بخاطر بیکاری عصبی و کلافه بودم و راهی برای رفع این مشکل به ذهنم نمیرسید اما حالا خدارا به خاطر شغلی که به دست آوردهام شکر میکنم.
رقیه بابائی