رئیس هیاتمدیرهی کانونتوانا در کنفرانس «راهکارهای کارآفرینی» دانشگاه آزاد بوئینزهرا: درست نیست سرمایهدار سود ببرد و جوان جامعه رنج اعتیاد و بیکاری
رئیس هیاتمدیرهی کانونتوانا در کنفرانس «راهکارهای کارآفرینی» که عصر امروز در دانشگاهآزاد اسلامی واحد بوئینزهرا و با حضور روحاله باباییصالح نمایندهی منتخب شهرستان بوئینزهرا در مجلس دهم، دکتر رضا شعباننژاد رئیسدانشگاه آزاد بوئینزهرا و جمع زیادی از اساتید و دانشجویان این دانشگاه برگزار شد به ارائهی راهکارهای کارآفرینی، نحوهی سرمایهداری الهی و مدیریت منابعانسانی پرداخت.
به گزارش پیکتوانا: سیدمحمدموسوی در این کنفرانس تغییر نگرش جامعه نسبت به افراد دارای معلولیت را از مهمترین ارکان فعالیت خود دانست و ابراز داشت: هدف ما در کارآفرینی برای معلولان ایجاد الگویی بود تا از طرفی مسئولان پی به ضرورت ایجاد بسترهای لازم و شکوفایی توانمندی معلولان ببرند و از سوی دیگر جامعه با مشاهدهی قابلیتهای این گروه در عرصه ی تولید و صنعت نگاه قدیمی خود را نسبت به معلول تغییر دهد.
رئیس هیاتمدیرهی کانون توانا اظهار کرد: من در کارخانهی فیروز از بکارگیری دستگاههای اتوماسیون و بستهبندی صرفنظر میکنم تا جایگاههای کاری بیشتری به افراد معلول جویای کار اختصاص یابد.
این فعال اجتماعی با بیان این مطلب که استفاده از دستگاه های اتوماسیون ضمن کاهش قیمت تمامشدهی محصولات موجب افزایش بهرهوری و سود نیز میشود گفت: من از سود خود میگذرم تا جوان نابینا یا ضایعهی نخاعی که حتی برای گذراندن وقت نیز توان استفاده از تلویزیون و پارکها را ندارند صاحب شغل و درآمد شوند.
دبیر برگزاری نشستهای هماندیشی سازمانهای مردمنهاد معلولانِ سراسر کشور خاطرنشان ساخت: معضل امروز جامعهی ما بیکاری است و این صحیح نیست که سرمایهدار سود بیشتر ببرد در حالیکه جوان جامعهی ما از فرط بیکاری رو به اعتیاد، طلاق، افسردگی و بیاخلاقی میبرد.
وی افزود: برخی از صاحبان سرمایه سود را تنها سود ریالی میدانند در حالیکه اصلیترین سود خدا در ضریب برکت منظور میشود و خداوند برای سازمانی که به شرط ایجاد شغل برای گروهی از افراد مظلوم جامعه از سود خود چشمپوشی میکند بیشترین سود و برکت را در نظر میگیرد.
این فعال حقوق معلولانِ کشور گفت: صاحبان صنایع هنوز در استخدام معلولان تردید دارند و بر این باورند که معلولان در تولید بازدهی لازم را ندارند در حالیکه طبق نتایج بهعمل آمده از بیومتریک دانشگاه همدان در کارخانهی فیروز، معلولان بیشترین راندمان کاری و بازدهی را از خود نشان دادند.
موسوی با تاکید بر این مطلب که سرمایه مانند کوه، دریا و سایر منابع طبیعی و اجتماعی سرمایهی ملی محسوب میشود بیان کرد: در دیدگاه اسلام سرمایه از آن مردم است و به تکتک اعضای جامعه تعلق دارد همچنانکه حضرتعلی(ع) چاه را پیش از آنکه آب آن جاری شود وقف میکرد.
کارآفرین برتر کشوری افزود: سرمایهداری ما نباید منطبق با سرمایهداری غربی و امپریالیسم باشد و در دنیای امروز سبک سرمایهداری الهی فراموش شده است.
وی با بیان اینکه من سرمایهدار نیستم و سرمایه از آن خداست، خود را نه با عنوان صاحب سرمایه بلکه سرپرست سرمایه دانست و تصریح کرد: متاسفانه برخی پس از انقلاب مانع معرفی سرمایهداری الهی به جامعه و انتفاع عمومی شدند و نگذاشتند این روش به جامعه نشان داده شود.
مدیرعامل گروه بهداشتی یادآور شد: من کارآفرین نیستم بلکه سازمان من که متشکل از مدیرانی قوی و آرمانی است یک سازمان ارزشآفرین است و کارآفرینی کوچکترین گامی است که توسط سازمان من برداشته شده است.
سیدمحمدموسوی همچنین عدم دریافت کمکبلاعوض، عملیاتی ساختن روش سرمایهداری الهی و کاستن از سود به شرط ایجاد شغل برای جوانان دارای معلولیت را از مهمترین رویکردهای فعالیت خود در کانون توانا و گروه بهداشتی فیروز اعلام کرد و بیان داشت: من خودم را نمایندهی آندسته از معلولان دارای زخمبستر و افراد ضایعهنخاعی میدانم و دفاع از حقوق آنها را بر خودم واجب میدانم.
موسس کانون معلولین با بیان اینکه معلولیت، ناتوانی نیست تعریف دقیق معلولیت را اینگونه بیان کرد: معلولیت محدودیت تن است و محرومیت و ناتوانی نیست.
موسوی با بیان اینکه انسان چون محدود بود دست به ساخت ماشین و هواپیما و… و اگر نیک بنگریم بشر از پی محدودیت سازنده شد و به سازندگی رسید
این چهرهی کشوری به این پرسش که پس چرا در جامعهی ما معلولان هر چه محدودترند کمتر سازندهاند اینگونه پاسخ داد: چون در جامعهی ما به فرد معلول و بسترهای لازم برای شکوفایی او توجه نشده و همواره به معلول بهعنوان یک کالای دارای نقص نگریسته شده و فراموش شده که عنصر مهم وجودی انسان، اندیشهی اوست نه جسم او.
رئیس هیاتمدیرهی کانون توانا همچنین نقش و نگاه خانواده را در بالندگی فرزندان معلول خود جدی دانست و با بیان اینکه مادرم نقش بسزایی در توانبخشی و رشد استعدادهای من داشت ابراز داشت: تربیت و رفتار مادرم با من طوری بود که من متوجه داشتن معلولیتم نبودم و تصور می کردم که شرایط باید تابع من باشد و این بزرگترین چیزی بود که مادرمن می توانست به من بدهد تا بعدها پیش زمینه و ریشه اصلی تلاش و موفقیتم باشد.
رقیه بابایی