یکی از مواردی که موجب می شود افراد نخاعی برای ورود به اجتماع یا در میهمانی ها دچار خجالت شوند، مشکل آشکار بودن کیسه ی ادرار است. دوستان عزیز نخاعی با یک ابتکار ساده می توانند کیسه ی ادراری خود را مخفی کنند و با خیالی راحت ساعت ها در بیرون از منزل به سر برند.
توجه: کیسه ای پارچه ای به اندازه ی کیسه ی ادراری تان بدوزید. طرفین و پایین کیسه را بدوزید(مسدود کنید). طرف بالای کیسه کاملاً باز باشد. چهار طرف کیسه را چهار بند پارچه ای بدوزید. طول هر بند حدود 20 سانتیمتر و پهنای بند حدود دو الی سه سانتیمتر باشد. پهن تر بودن بند کیسه باعث می شود بعد از پر شدن کیسه ی ادرار به عضلات پا فشار نیاید و به اصطلاح دچار خون مردگی نشود.
حدود دوسانتیمتر از قسمت وسط و پایین کیسه را سوراخ کنید یا هنگام دوختن آن را باز بگذارید تا بتوانید شیر کیسه را از آن عبور دهید.
پاچه ی زیرشلواری خود را تا بالای زانو بالا بزنید. کیسه ی ادرار را داخل کیسه ی پارچه ای بگذارید و شیر کیسه را از سوراخ مذکور بیرون بدهید و سپس آن را روی ساق پا قرار دهید.
بندهای بالای کیسه را به صورت چپ و راست از زیر زانو عبور داده، بالای زانو بیاورید و خیلی معمولی (نه سفت و نه شل) روی ران خود گره بزنید. بندهای پایین کیسه را هم به پشت مچ پا هدایت کرده و بعد از چپ و راست کردن بندها، آن را روی مچ پا گره بزنید. نیازی نیست بندهای پایین کیسه ی پارچه ای را خیلی محکم ببندید.
برای اینکه مطمئن شوید کیسه جا به جا نمی شود، بهتر است دو یا سه جای لوله ی کیسه ی ادرار را با چسپ ضد حساسیت روی پوست ران خود بچسبانید.
سر لوله ی ادرار را به سوند یا کاندوم خود وصل نمایید. پاچه ی زیر شلوار را پایین بیاورید و روی آن شلوار بپوشید. هر وقت کیسه پر شد فقط کافی است، بندهای پایین کیسه ی پارچه ای را باز کنید و ادرار راتخلیه نمایید.