درمان دیستروفی عضلانی

درحال حاضر هیچ‌گونه روش درمانی برای متوقف‌کردن یا معکوس‌کردن انواع دیستروفی عضلانی (MD) وجود ندارد. اما درمان می‌تواند به پیشگیری یا کاهش مشکلات مفاصل و ستون فقرات کمک کند و به افراد مبتلا اجازه دهد تا زمانی که امکان دارد توانایی حرکت داشته باشند. بنابراین، بعضی از داروها و روشهای درمانی با هدف درمان مشکلات مختلف ناشی از دیستروفی عضلانی و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آن ایجاد شدند، که عبارتند از:
فیزیوتراپی
شروع زودهنگام فیزیوتراپی می‌تواند به منعطف و قوی نگه‌داشتن عضلات کمک کند. ترکیبی از فعالیت‌های بدنی و تمرینات کششی توصیه می‌شود.
درمان تنفسی
بسیاری از افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی نمی‌دانند که قدرت تنفسی کمی دارند تا زمانی که دچار سرفه‌های سخت یا عفونت منجر به سینه‌پهلو می‌شوند. مراجعه منظم به متخصص در اوایل تشخیص دیستروفی می‌تواند پیش از وقوع مشکلات تنفسی، به درمان کمک کند.
گفتار درمانی
بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی که در ماهیچه‌های صورت و گلو ضعف دارند، می‌توانند از برخی از تکینک‌ها بهره ببرند. برای مثال، یاد بگیرند که سرعت صحبت‌کردن خود را کاهش دهند و بین تنفس‌هایشان بیشتر مکث کنند و از تجهیزات ارتباطی ویژه استفاده کنند.
کاردرمانی
همان‌طور که توانایی‌های فیزیکی تغییر می‌کنند، کاردرمانی هم می‌تواند به بیماران مبتلا به دیستروفی کمک کند تا این توانایی‌ها و حرکات را مجددا یاد بگیرند. هم‌چنین، کاردرمانی به بیماران آموزش می‌دهد که چگونه از وسایل کمکی مانند ویلچر استفاده کنند.
جراحی اصلاحی
در زمان‌های مختلف و بسته به نوع دیستروفی عضلانی، بسیاری از بیماران برای درمان شرایط ناشی از دیستروفی به جراحی نیاز دارند. افراد مبتلا به دیستروفی میوتونیک، ممکن است نیازمند ضربان‌ساز قلب برای درمان مشکلات قلب یا جراحی برای درمان آب‌مروارید باشند.
درمان دارویی
داروهایی مشخصی می‌توانند به کندکردن یا کنترل نشانه‌های دیستروفی عضلانی کمک کنند. این داروها عبارتند از:
گلوکوکورتیکوئیدها مانند پردنیزون:

مطالعات نشان داده است که درمان روزانه با این دارو می‌تواند توانایی و قدرت عضلات و عملکرد دستگاه تنفسی را افزایش دهد و روند ضعیف شدن (عضلات) را کاهش دهد. عوارض جانبی آن شامل افزایش وزن می‌شود. استفاده طولانی مدت از آن ممکن است موجب شکستگی استخوان‌ها، آب‌مروارید و فشار خون بالا شود.
آنتی‌کانوولسانت: این دارو عموما برای کنترل صرع مصرف می‌شود. امکان دارد این داروها به کنترل اسپاسم عضلانی و حملات ناگهانی کمک کنند.
داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی: معمولا برای درمان بیماری‌های خودایمنی از قبیل لوپوس و اگزما به بیماران داده می‌شود. این داروها در به تاخیر انداختن مرگ سلول‌های ماهیچه‌ای کمک می‌کنند.
آنتی‌بیوتیک: برای درمان عفونت‌های تنفسی به کار می‌روند.
درمان خانگی و سبک زندگی
تاکنون نقش تغییرات رژیم غذایی در کند‌کردن روند دیستروفی عضلانی ثابت نشده است؛ اما از آنجا که تحرک محدود می‌تواند منجر به چاقی، کم‌آبی و یبوست شود، تغذیه مناسب در یک فرد مبتلا ضرورت پیدا می‌کند. یک رژیم غذایی سرشار از فیبر و پروتئین و کم‌کالری می‌تواند کمک‌کننده باشد.

ترجمه شیدا صالحی