یکی از مهمترین و اساسیترین مشکلات معلولان ایرانی که خانوادهها، جامعه و رسانه به آن کم توجه هستند ازدواج این گروه است که هدف آن پیمان مقدسی است تا دو قلب را در یک روح متجلی کند.
متاسفانه برخی خانوادهها برای این حق سختگیریهای بیمورد دارند و جامعه نیز با دید منفی به آن نگاه میکند.
دکتر حسین اسدی روانشناسی است که اعتقاد دارد ازدواج مخصوص افراد سالم و توانا نیست و افراد معلول هم در برههای از زندگی نیاز به همدم و همراهی برای خود دارند. اما متاسفانه توجه خاصی به ازدواج معلولان نمیشود.
وی همچنین ادامه میدهد: ازدواج یک انگیزه و محرک برای معلولان است تا به آینده بیاندیشند و تلاش کنند و تاثیر مثبتی بر زندگی خود بگذارند و باید قبول کرد که در این تصمیم نباید دیدی سطحی داشت. بلکه پذیرفتن شرایط دو معلول در ازدواج با یکدیگر ضروری هست و باید از ناامیدی و یا رویاپردازی پرهیز کرد.
در این میان نمیتوان نقش انکارناپذیر خانوادهها را نادیده گرفت. زیرا آنها میتوانند با فراهم کردن شرایط مناسب و تشویق افراد معلول به تشکیل خانواده نقش مهمی در روند رو به رشد معلولان ایفا کنند و این نقش میتواند بسیار موثرتر از قوانین و کارهای اجرایی دستگاهها و سازمانهای مختلف باشد.
معلولان به خصوص مردان معلول که شرایط بهتری نسبت به زنان معلول دارند راحت تر می توانند ازدواج کنند اما برای زنان معلول به علت شرایط بچه داری و خانه داری مساله کمی سخگیرانهتر می شود که البته با همفکری و همراهی خانواده می توان این مساله را حل کرد.
از جمله معلولانی که موفق شدهاند ازدواج کنند میتوان به اشاره کرد: سمیه قاسمی و همسرش علی فتحی (اصفهان میباشند و ویلچری)، مانی رضایی و فرحناز یزدانی، فردین داوری و همسرش معصومه باقری، علی و همسرش کوکب خانم، حسن عطاری، احمدفاقد (دودست) و فاطمه هنرمند (ویلچری در آسایشگاه)، رضا بهارو، راضیه کباری (نابینا). در بین معلولان شاعر و هنرمندان که موفق به ازدواج شده اند نیز می توان: حکیمه کمائی از اهواز، سمیه قاسمی از اصفهان، سیروس ذکاتی، اعظم عزیزی، سمیه زرآبادی از تهران، عن الدوله نوروزی از شیراز و… را نام برد.
البته از معلولانی که از دنیا رفتهاند ولی آرزوی داشتن خانهی خوشبختی را تجربه کنند نیز باید نام برد: سمیراعلیپور شاعر و هنرمند توانمند اصفهان از جمله آنان بود که در سن ۳۰ سالگی از دنیا رفت. ایشان در آهنگ پل عشق را خوانده بودند و در این آهنگ به طور غیر مستقیم به آرزوی ازدواج و عشق اشاره کردهاند.
باید گفت که معلول هم انسان است و نیاز به یک همدم، عشق و زندگی واقعی دارد. با نظرسنجی بین شاعران و هنرمندان معلول می توان این موارد اساسی را در ازدواج معلولان بکار برد: ۱_حمایت خانواده ها و دید مثبت به ازدواج معلولان. ۲_کمک مردم و بنیادهای خیریه. ۳_ حمایت بهزیستی و دولت و رسانه و جامعه در تشویق معلولان به ازدواج. ۴_فراهم کردن شغل، خانه و درآمد و حقوق مستمری.
البته این مساله را هم باید در نظر داشت که با مشکلات اقتصادی امروز ایران ، حمایت خانواده ها و کمکهای مردمی می تواند تا حد زیادی مشکلات ازدواج معلولان را برطرف کند. تنها حمایت خانواده کافی نیس، بلکه نیاز به برنامه بلند مدت و جامعه ملی شدن درنهادینه کردن ازدواج معلولین دارد.
حال با صدای شاعر ناشنوا همصدا میشویم که شعر فریاد فرشتگان بی بال را بشنویم: «معلولان هم حق ساختن خانه ی خوشبختی را دارند و آزادی عشق را.
ای جامعه!
ای پدر و مادر!
ای حقوق بشریت!
گل های عشق را نکشید
حامی فرشتگان بی بال باشید
بال هایشان را قطع نکنید
فرشتگان بی بال
حق داشتن یک کلبه ی گلسرخ را دارند
و هم آزادی عشق را
در این مقاله از منبع پژوهش پریسا اصولی استفاده شده است
محقق ناشنوا: مینوش احمدی پور (قیامت)