وسفیان یکی از مدیران مجتمع آموزشی شهید محبی است. او پس از 15سال کار با دانش آموزان استثنایی، نه تنها آنها را معلول و کم توان نمی داند بلکه معتقد است این کودکان درست برابر افراد تندرست و حتی در بعضی موارد، فراتر از آنها هستند
موسس این مجتمع به چه شکل در جریان روند مجتمع قرار می گیرد؟
آقای جواد موفقیان در حال حاضر در ایران نیستند اما مجتمع و جریانات داخل آن برای ایشان اهمیت زیادی دارد؛ به طوری که ما باید به طور مستمر گزارش های تصویری ِ مستند از مدرسه تهیه کنیم و برایشان بفرستیم؛ گزارش هایی که روی آنها کار نشده باشد و گزارش زنده و تصویری از مدرسه باشند، فرزند خواهر وی نیز ماموریت دارند که به طور حضوری از مدرسه بازدید و نتیجه را به اطلاع شان برسانند.
امکاناتی که این مدرسه را با سایر مدارس متمایز می کند چیست؟
ورزش، زمین گلبال، باشگاه بدن سازی و زمین چمن از مواردی هستند که در خود این مجتمع برای دانش آموزان لحاظ شده اند و بچه ها می توانند از هر یک از این موارد استفاده کنند، هم چنین مقطع دبیرستان این مجتمع رشته علوم انسانی را برای دبیرستانی ها دارد ولی اگردانش آموزانی بخواهند در رشته های تجربی، ریاضی یا هنر درس بخوانند ما آنها را به مدارس (تلفیقی) که همان بچه های عادی هستند معرفی می کنیم.
در مورد بخش شبانه روزی مجتمع توضیحاتی بدهید.
در تهران مدارس شبانه روزی برای بچه های استثنایی بسیار کم است و ما یکی از آن معدود مدارسی هستیم که این امکان را داریم. ما غیر از دانش آموزان روزانه یعنی آنهایی که صبح به مدرسه می آیند و بعد از ظهر به منزل خود می روند، دانش آموزان دیگری هم داریم که به طور شبانه روزی در مدرسه از آنها نگهداری می کنیم، خیلی از این دانش آموزان از اصفهان، گیلان و سایر شهرستان ها به اینجا می آیند و به طور دائم اینجا می مانند و فقط در تعطیلات به خانه خود می روند.
هزینه های این مجتمع از چه طریقی تامین می شوند؟
حقیقت این است که در توان آموزش و پرورش نیست که چنین مدارسی را دایر و هزینه های آن را پرداخت کند و تمام هزینه های این مدرسه از طریق خیرین و مردم تامین می شود.
آیا روش خاصی در آموزش این دانش آموزان به کار می برید؟
باید بگویم روش خاص ما به این معناست که ما به این دانش آموزان بسیار سخت می گیریم، چون این دانش آموزان باید بیشتر از آنچه برای دیگران لازم است بدانند، این افراد باید از حالا برای مستقل بودن در آینده تمرین کنند و یاد بگیرند روی پای خود بایستند، منظور من از سخت گرفتن این است که آنها بدون عادت به ارفاق و فقط با تلاش خود چیزهایی که می خواهند را یاد می گیرند و درست مانند دانش آموزان عادی تلاش می کنند چون به اعتقاد من که بیش از 15 سال است با آنها کار می کنم؛ این دانش آموزان نیاز به اغماض ندارند. چون درست همان قابلیت ها و استعدادهای افراد دیگر را دارند و مورد بعدی این است که ما تا جایی که برایمان ممکن است این بچه ها را دور از خانواده نگاه می داریم، هدفمان از این کار این است که دانش آموزان یاد بگیرند بدون کمک و وابستگی به دیگران کارهای خود را نجام بدهند.
عمده ترین مشکل این دانش آموزان چیست؟
این دانش آموزان در زمینه شغل مشکلات جدی دارند، و بسیار کم جذب سازمان ها و نهادها می شوند، درس خواندن تنها مشکل این بچه ها نیست، بیایید فکر کنیم یک دانش آموز نابینا درسش را خواند وتمام کرد آیا این فرد می تواند بدون شغل و درآمد تضمینی برای استقلال مالی خود و بهره برداری از درسی که خوانده داشته باشد؟
رقیه بابایی
منبع: “پیک توانا”
