معلولين به دليل افسردگي، سازگاري روانشناختي اندك و حمايت اجتماعي پايين به حاشيه رانده ميشوند و بسياري از ها آن
مفهوم و معناي زندگي را خود گم ميكنند و دچار نا اميدي و بيمعنايي در زندگي ميشوند ؛ بنابراين، هدف اين تحقيق بررسي معناي
زندگي و اميدواري در معلولين ضايعه نخاعي و نابينايان در مقايسه با افراد غير معلول ميباشد.
روش: در اين پژوهش علي-مقايسه اي، تعداد 100 نفر از جامعه معلولين ضايع نخاعي و نابينا بهزيستي استان كرمان بهصورت
نمونهگيري هدفمند و 100 نفر از جامعه غير معلول از طريق نمونهگيري تصادفي انتخاب شدند. معيارهاي ورود به مطالعه شامل سن بالاي
18 سال و مجرد بودن، عدم وجود اختلال روان پ پريشي بر اساس سوابق روان زشكي، عدم سوءمصرف مواد، داشتن حداقل تحصيلات ديپلم
و رضايت آگاهانه براي همكاري در پژوهش بود. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس اميد اشنايدر و پرسشنامه معناجويي فرانكل بود. تحليل
آماري با استفاده از تحليل واريانس يكطرفه انجام شد . دادههاي بهدستآمده با روش آماري تحليل واريانس يكطرفه توسط نسخه 16
نرمافزار SPSS مورد تجزيهوتحليل قرار گرفتند
مقایسه معنای زندگی فایل PDF
96/12/26