آتروفی مغزی یکی از ویژگی های مشترک بسیاری از بیماری های مغزی است. آتروفی به معنای از دست دادن سلول در بافت است.
در بافت مغز، آتروفی را از دست دادن سلول های عصبی و اتصالات بين أن توصیف می کند. ممکن است تمام مغز دچار لاغری شده باشد و یا می توان آن را موثر بر قسمت محدودی از مغز و در نتیجه کاهش عملکرد آن منطقه از مغز دانست. و اگر نیمکره های مغزی به این بیماری مبتلا شوند، تفكر آگاهانه و فرآیندهای داوطلبانه دچار اختلال می شوند. از تصویر برداری MRI و سیتی اسکن برای تشخیص این اختلال استفاده می شود.
بیماری های مرتبط با این اختلال عبارتند از :
• تداخلات عصبی
• اسکلروز متعدد، که باعث التهاب، صدمه به میلین و ضایعات در بافت مغزی می شود.
• سکته مغزی و آسیب مغزی (ضربه به سر)
• آلزایمر
• صرع
• فلج مغزی ، که در آن ضایعات نواحی آسیب دیده، ممکن است هماهنگی حرکتی را مختل کند .
• ژن مرتبط با بیماری هانتینگتون و دیگر بیماری های ارثی که باعث ساخت سمی پروتئینی در سلول های عصبی می شود.
• بیماری های عفونی مانند آنسفالیت، سفليس عصبی و ایدز که در آن یک عامل عفونی یا واکنش های التهابی سلول های عصبی و آکسون آن ها را از بین می برد.
بسیاری از بیماری های که باعث آتروفی مغزی می شوند با جنون، تشنج و اختلالات زبانی همراه هستند. آتروفی می تواند زوال عقل، اختلال پیشرونده حافظه که ممکن است با مهارت های اجتماعی و کار دخیل شود را نیز به وجود آورد. همچنین حافظه، جهت گیری انتزاعی، توانایی برای یادگیری، ادراک بصری و فضایی و بالاتر از همه کارکردهای اجرایی از قبیل برنامه ریزی، سازماندهی و تعیین توالی نیز ممکن است مختل شود. حرکات ارادی عجیب و اختلال در صحبت کردن نیز از علائم دیگر این بیماری است.
به طور کلی دارو درمانی ممکن است برخی علائم را کاهش دهد. مراقبت از فرد مبتلا یکی از مهمترین عواملی است که در حفظ و بهبود کیفیت زندگی این افراد تاثیر گذار است.
منبع :پیک توانا
